tag:blogger.com,1999:blog-107708592024-03-07T08:59:39.241+01:00casatlanticaUnknownnoreply@blogger.comBlogger326125tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-52250676747287215772018-06-06T21:25:00.001+02:002018-06-06T21:36:36.634+02:00brinde/ brindis<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdiNn5g1majaju_jfKbU_BRHDjwQlH9N82yMLA6-xBuGInFZJflQ-R0aMG-kfLU6Ldp1W38eyt6cbUVELnJpeF5eTR8Pe9SVrSCj7BEu2mvXeIFBbQUAO0lSuDZfC34mz4iJ5y/s1600/IMG-20180326-WA0000_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="858" data-original-width="1325" height="207" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdiNn5g1majaju_jfKbU_BRHDjwQlH9N82yMLA6-xBuGInFZJflQ-R0aMG-kfLU6Ldp1W38eyt6cbUVELnJpeF5eTR8Pe9SVrSCj7BEu2mvXeIFBbQUAO0lSuDZfC34mz4iJ5y/s320/IMG-20180326-WA0000_1.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Este poema foi escrito inicalmente para o brinde do Banquete de Conxo que se celebrou no 2018, pero durante a nosa participación no Encontro Internacional de Narración Oral dentro da Feira do Libro de Bos Aires adapteino e refíxeno para brindar no peche do Encontro. A versión en castelán que aparece aquí é, moi aproximada á que lin aquela tarde en Bos Aires.<br />
<br />
Con esta palabra escintilan as copas baixo as árbores<br />
canta o cuco no profundo da memoria,<br />
saúdanse carballos e xentes<br />
labregas e poetas<br />
irmáns no ferro, no ceo aberto, na area e a auga ata o pescozo.<br />
<br />
Con esta palabra acenan os dedos que enfían a agulla e o camiño<br />
que está por vir,<br />
con ela íspense, nunha mañá, cen camas onde non se deitou o corpo<br />
e así gánase para as fillas que volven só<br />
na fin de semana.<br />
<br />
Con ela lense libros en voz alta,<br />
amoréanse bibliotecas rebeldes<br />
baixo as sedes centrais dos bancos.<br />
<br />
E por iso brindo, con esta palabra,<br />
polas mestras que nos ensinan a gabear os muros para colarnos no futuro,<br />
polas nais que apalpan a vista cansa e o lombo esfarelado.<br />
<br />
Con esta palabra amo o tacto que se perde no interior dos peixes,<br />
onde se anuncia que mañá será mellor, pois hoxe<br />
xuntámonos á sombra dun bosque antigo<br />
e recorremos cunha man as raíces, mentres,<br />
coa outra<br />
sostemos o brillo das estrelas.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
####</div>
<br />
Con estas palabra destellan las copas bajo los árboles<br />
canta el cuco en lo profundo de la memoria<br />
se saludan ombúes y gentes,<br />
campesinas y poetas,<br />
hermanas en el hierro, en el cielo abierto<br />
en la arena y el agua hasta el cuello.<br />
<br />
con esta palabra gesticulan los dedos que atraviesan la aguja y el camino<br />
que está por venir,<br />
con ella se desnudan, en una mañana, cien camas en las que no ha descansado el cuerpo<br />
y así se gana para las hijas que vuelven sólo<br />
para el fin de semana.<br />
<br />
Con ella se leen libros en voz alta,<br />
se amontonan bibliotecas rebeldes<br />
bajo las sedes centrales de los bancos.<br />
<br />
Y por eso brindo, con esta palabra,<br />
por las maestras que nos enseñan a trepar muros<br />
para colarnos en el futuro,<br />
por las madres que se llevan la caricia a la vista cansada<br />
y a la espalda dolorida.<br />
<br />
Con esta palabra, amo el tacto que se pierde en el interior de los pescados,<br />
dónde se anuncia que mañana será mejor, puesto que hoy<br />
nos hemos juntado a la sombra de un bosque antiguo<br />
y recorremos con una mano las raíces, mientras con la otra<br />
sostenemos el brillo de las estrellas.<br />
<br />
<br />
Non sei de quen fixo a fotografía, é do noso arquivo familiar, meu pai e miña avoa Luz nunha festa de campo.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-751912292817480182018-06-06T13:06:00.000+02:002018-06-06T13:06:06.750+02:00Chino Antonio<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYVHWqRUwkXYzdVuMp9Ui0vzVp_TJttHAxnGm5eLJmZxp2qJCsE_7jkJElC0g9nCBx1bNB63eVgmF_JIOzKYBpbLEtQwcLzM1n5PO0Gg_wZCRMaHR-K-ynani3kCU_fko0vSOR/s1600/concurso-cartel-maraton-de-los-cuentos-guadalajara+%25282018-06-06T13_02_16.000%2529_kindlephoto-9857047.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="335" data-original-width="182" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYVHWqRUwkXYzdVuMp9Ui0vzVp_TJttHAxnGm5eLJmZxp2qJCsE_7jkJElC0g9nCBx1bNB63eVgmF_JIOzKYBpbLEtQwcLzM1n5PO0Gg_wZCRMaHR-K-ynani3kCU_fko0vSOR/s320/concurso-cartel-maraton-de-los-cuentos-guadalajara+%25282018-06-06T13_02_16.000%2529_kindlephoto-9857047.jpg" width="173" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Cando Aldaolado fomos convidadas ao <a href="http://www.maratondeloscuentos.org/" target="_blank">Maraton de los Cuentos de Guadalajara</a>, no ano 2017, escribín este poema para o festival, xa que a temática daquel ano era Oriente. Sempre contamos que Lucía e eu nos puxemos a pensar sobre o tema e descubrimos que eramos unha ignorantes totais no asunto oriental, -por outra parte un tema tan tan amplo-. Pero convimos que, na nosa frivolidade, a primeira referencia que nos viña á cabeza ao pensar en Oriente era o famoso Chino Antonio, que foi un dos primeiros almacéns de mercancía chinesa que coñecemos. Adoito dicir que o poema que ten un nome chistoso pero é moi serio, pois no fondo fala sobre aquilas xentes que percibimos tan diferente a nós, pero que en realidade non o son.</div>
<br />
Como curiosidade direivos que o poema se foi construíndo nos recitais, pois a primeira versión era bastante diferente a esta, sobre todo o final. Montámolo cunha versión moi bonita que fai Lucía da canción <a href="http://agora%20que%20o%20opio%20non%20chega%20a%20sal%C3%B3ns%20finamente%20decorados%20de%20se%C3%B1ores%20sabios%20que%20fuman%20e%20se%C3%B1oras%20que%20se%20excusan%20e%20se%20empolvan%20agora%20que%20nada%20hai%20de%20ex%C3%B3tico%20na%20droga%20dos%20farois%20vermellos,%20porque%20os%20ionquis%20xanon%20son%20sagaces%20investigadores%20agora%20que%20Salom%C3%A9%20xa%20non%20desprega%20o%20seu%20baile%20de%20sedas%20ante%20San%20Xoan%20Bautista%20nin%20%C3%A9%20a%20s%C3%BAa%20lingua%20de%20serpe%20que%20ans%C3%ADas%20as%20inmaculadas%20carnes%20do%20santo%20agora%20que%20se%20entret%C3%A9n%20danzando%20en%20discotecas%20das%20aforas%20ata%20moi%20tarde%20porque%20non%20%C3%ADa%20sa%C3%ADr%20e%20liouse,%20e%20conduce%20ela,%20non%20hai%20fallo%20agora%20que%20tutankamon%20xa%20non%20habita%20m%C3%A1is%20maldici%C3%B3ns%20que%20as%20dos%20cines%20que%20pechan%20un%20atr%C3%A1s%20de%20outro%20en%20centros%20comerciais%20baleiros%20e%20saqueados%20cal%20c%C3%A1maras%20funerarias,%20%20polos%20propios%20fara%C3%B3ns%20do%20ladrillo%20que%20os%20proxectaran%20agora%20que%20as%20areas%20dos%20desertos%20non%20barren%20con%20misterio%20imperios%20sempiternos%20agora%20que%20non%20poden%20ocultar%20nin%20en%20treboada%20as%20feridas%20e%20o%20sangue%20e%20a%20morte%20%20e,%20peor%20a%C3%ADnda,%20o%20medo%20convintemente%20aparcado%20nunha%20noticia%20que%20xa%20non%20nos%20impresiona%20agora%20que%20as%20caravanas%20xa%20non%20transportan%20historias%20que%20alimentan%20o%20lume%20agora%20que%20se%20lles%20permite%20sequera%20transportar%20pan,%20e%20auga%20e%20consolo%20e%20outro%20o%20lume%20que%20cruza%20os%20peitos%20das%20xentes%20que%20contan%20agora%20que%20o%20mapa%20mundi%20non%20ten%20misterio%20que%20podes%20peregrinar%20co%20street%20view%20que%20hai%20un%20iching%20en%20li%C3%B1a%20como%20un%20casino%20calquera%20do%20porvir%20agora%20que%20oriente%20%C3%A9%20pouco%20m%C3%A1is%20ca%20un%20negocio%20un%20hiperasia%20pero%20un%20negocio%20cunha%20familia,%20cun%20acento,%20cunhas%20maletas,%20cuns%20so%C3%B1os%20agora%20ta%C3%B1%20vez%20sexa%20un%20bo%20momento%20para%20rir,%20chinito%20porque%20a%20humanidade%20non%20poder%20ser,%20por%20m%C3%A1is%20tempo,%20%20unha%20frontera.%20%20%20%20%20ahora%20que%20el%20opio%20no%20llega%20a%20salones%20finamente%20decorados%20de%20se%C3%B1ores%20sabios%20que%20fuman%20y%20mujeres%20que%20se%20excusan%20y%20se%20empolvan%20agora%20que%20nada%20hay%20de%20ex%C3%B3tico%20en%20la%20droga%20de%20los%20faroles%20rojos,%20%20porque%20los%20yonquis%20ya%20no%20son%20sagaces%20investigadores%20ahora%20que%20Salom%C3%A9%20no%20despliega%20su%20baile%20de%20sedas%20ante%20San%20Juan%20Bautista%20ni%20es%20la%20suya%20lengua%20de%20serpiente%20que%20ans%C3%ADa%20las%20inmaculadas%20carnes%20del%20santo%20ahora%20que%20se%20entretiene%20danzando%20en%20discotecas%20de%20las%20afueras%20hasta%20muy%20tarde%20porque%20%20no%20iba%20a%20salir%20y%20se%20li%C3%B3,%20y%20conduce%20ella,%20no%20hay%20fallo,%20%20ahora%20que%20tutankamon%20ya%20no%20habita%20m%C3%A1s%20maldiciones%20que%20la%20de%20los%20cines%20%20que%20cierran%20uno%20tras%20otro%20en%20centros%20comerciales%20vac%C3%ADos%20y%20saqueados%20cual%20c%C3%A1maras%20funerarias%20por%20los%20propios%20faraones%20del%20ladrillo%20que%20los%20hab%C3%ADan%20planeado,%20ahora%20que%20las%20arenas%20de%20los%20desiertos%20no%20barren%20con%20misterio%20imperios%20sempiternos%20y%20que%20no%20pueden%20ocultar%20ni%20en%20tormenta%20las%20heridas%20y%20la%20sangre%20%20y%20la%20muerte%20%20y,%20peor%20a%C3%BAn,%20%20el%20miedo%20convenientemente%20aparcado%20en%20una%20noticia%20que%20ya%20no%20nos%20impresiona%20ahora%20que%20las%20caravanas%20ya%20no%20transportan%20historias%20que%20alimentan%20el%20fuego%20ahora%20que%20ni%20siquiera%20se%20les%20permite%20transportan%20pan%20y%20agua%20y%20consuelo%20y%20que%20es%20otro%20el%20fuego%20que%20cruza%20los%20pechos%20de%20las%20gentes%20que%20cuentan%20agora%20que%20el%20mapa%20mundi%20no%20tiene%20misterio%20que%20puedes%20peregrinar%20con%20el%20street%20view%20que%20hay%20un%20iching%20en%20linea%20como%20un%20casino%20cualquiera%20del%20porvenir%20ahora%20que%20oriente%20es%20%20poco%20m%C3%A1s%20que%20un%20negocio%20un%20hiperasia%20%20pero%20un%20negocio%20con%20una%20familia,%20con%20un%20acento,%20con%20unas%20maletas,%20unos%20sue%C3%B1os%20ahora%20tal%20vez%20sea%20un%20buen%20momento%20para%20re%C3%ADr,%20chinito,%20porque%20la%20humanidad%20no%20puede%20ser%20por%20m%C3%A1s%20tiempo%20una%20frontera./" target="_blank">Ríe Chinito</a> de Perotá Chingó.<br />
<br />
<br />
agora que o opio non chega a salóns finamente decorados<br />
de señores sabios que fuman<br />
e señoras que se excusan e se empolvan<br />
agora que nada hai de exótico na droga dos farois vermellos,<br />
porque os ionquis xanon son sagaces investigadores<br />
agora que Salomé xa non desprega o seu baile de sedas ante San Xoan Bautista<br />
nin é a súa lingua de serpe que ansías as inmaculadas carnes do santo<br />
agora que se entretén danzando en discotecas das aforas ata moi tarde porque<br />
non ía saír e liouse, e conduce ela, non hai fallo<br />
agora que tutankamon xa non habita máis maldicións que as dos cines<br />
que pechan un atrás de outro en centros comerciais baleiros e saqueados<br />
cal cámaras funerarias,<br />
polos propios faraóns do ladrillo que os proxectaran<br />
agora que as areas dos desertos non barren con misterio imperios sempiternos<br />
agora que non poden ocultar nin en treboada as feridas e o sangue<br />
e a morte<br />
e, peor aínda,<br />
o medo<br />
convintemente aparcado nunha noticia que xa non nos impresiona<br />
agora que as caravanas xa non transportan historias que alimentan o lume<br />
agora que se lles permite sequera transportar pan, e auga e consolo<br />
e outro o lume que cruza os peitos das xentes que contan<br />
agora que o mapa mundi non ten misterio<br />
que podes peregrinar co street view<br />
que hai un iching en liña como un casino calquera do porvir<br />
agora que oriente é pouco máis ca un negocio<br />
un hiperasia<br />
pero un negocio cunha familia, cun acento, cunhas maletas, cuns soños<br />
agora tañ vez sexa un bo momento para rir, chinito<br />
porque a humanidade non poder ser,<br />
por máis tempo,<br />
unha frontera.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
####</div>
<br />
ahora que el opio no llega a salones finamente decorados de señores sabios que fuman<br />
y mujeres que se excusan y se empolvan<br />
agora que nada hay de exótico en la droga de los faroles rojos,<br />
porque los yonquis ya no son sagaces investigadores<br />
ahora que Salomé no despliega su baile de sedas ante San Juan Bautista<br />
ni es la suya lengua de serpiente que ansía las inmaculadas carnes del santo<br />
ahora que se entretiene danzando en discotecas de las afueras hasta muy tarde porque<br />
no iba a salir y se lió, y conduce ella, no hay fallo,<br />
ahora que tutankamon ya no habita más maldiciones que la de los cines<br />
que cierran uno tras otro en centros comerciales vacíos y saqueados<br />
cual cámaras funerarias<br />
por los propios faraones del ladrillo que los habían planeado,<br />
ahora que las arenas de los desiertos no barren con misterio imperios sempiternos<br />
y que no pueden ocultar ni en tormenta las heridas y la sangre<br />
y la muerte<br />
y, peor aún,<br />
el miedo<br />
convenientemente aparcado en una noticia que ya no nos impresiona<br />
ahora que las caravanas ya no transportan historias que alimentan el fuego<br />
ahora que ni siquiera se les permite transportan pan y agua y consuelo<br />
y que es otro el fuego que cruza<br />
los pechos de las gentes que cuentan<br />
agora que el mapa mundi no tiene misterio<br />
que puedes peregrinar con el street view<br />
que hay un iching en linea como un casino cualquiera del porvenir<br />
ahora que oriente es<br />
poco más que un negocio<br />
un hiperasia<br />
pero un negocio con una familia, con un acento, con unas maletas, unos sueños<br />
ahora<br />
tal vez sea un buen momento para reír, chinito,<br />
porque la humanidad no puede ser<br />
por más tiempo<br />
una frontera. <br />
<br />
A imaxe é o logo do Maratón de los Cuentos, pero non dou coa autoría.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-51621940987161475662018-06-06T12:05:00.001+02:002018-06-06T12:05:41.957+02:00Poema perdido nunha botella / poema perdido en una botella<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNGd_ptnpSzGUB4qfiCn4eLYbU2oN8Yz2LbYSaqMGUg7_zVISSjJLa7ukWgTVvFIadP6BDWtwHkBtAxW63VEyigtGUsJp8Aoyw3lnF1697Flt_xduEZVJlp9GkNcJuhUmnnaZc/s1600/3598368519_22a048a3ff.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="333" data-original-width="500" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNGd_ptnpSzGUB4qfiCn4eLYbU2oN8Yz2LbYSaqMGUg7_zVISSjJLa7ukWgTVvFIadP6BDWtwHkBtAxW63VEyigtGUsJp8Aoyw3lnF1697Flt_xduEZVJlp9GkNcJuhUmnnaZc/s320/3598368519_22a048a3ff.jpg" width="320" /></a></div>
Este poema, escrito por pedido do escritor <a href="http://www.aelg.gal/centro-documentacion/autores-as/francisco-x-fernandez-naval" target="_blank">Francisco Fernández Naval</a>, acabou dando orixe ao libro <i><a href="https://www.xerais.gal/libro.php?id=3925192" target="_blank">Oso, mamá, si?, </a></i>no que falo da experiencia da maternidade a raíz do nacemento do meu primeiro fillo. Nunca lle estarei agradecida dabondo a Chisco por me convidar ao acto para o que o escribín, porque é un dos meus poemas preferidos. A tradución ao castelán tamén é miña.<br />
<br />
para o océano<br />
ti eras só un neno de fanequeiras vermellas<br />
que a area enterraba, <br />
un brazo fortemente prendido da miña saia morada<br />
teño medo dos bichos, mami,<br />
dos bichiños do mar<br />
e con forza de xigante collíaste da tea.<br />
só así deixabas que o mar che lambese,<br />
sen avanzar, as pernas,<br />
cravados ti e eu fronte a liña pola que a tarde escapa,<br />
mollándose o rodo da saia coas puntas do mar<br />
ti … acordaste diso?<br />
eras só un neno<br />
ao abrigo do monte de mallou<br />
os dous éramos pequeniños, coma as caramuxas, no areal deitado<br />
un dedo de brisa percorrendo as nosas costas <br />
peiteando as herbas de namorar no lombo da praia<br />
e esas outras prantas, mami, esas que son como rabiños de coello<br />
son, si. son.<br />
e cando se moven así é porque os coellos están contentos.<br />
están, si, están.<br />
lémbralo? eu escribira fronte ao mar<br />
estás aquí neste poema, ves?<br />
e mamá tamén e o mar.<br />
e os bichiños do mar?<br />
tamén, e os rabiños de coello<br />
todos aquí, dentro deste poema,<br />
nesta botella, construíndo un recordo deste día.<br />
<br />
bótala ao mar, meu amor?<br />
pero calabas, agarrado á saia que a brisa preñaba. <br />
e a onde iremos?<br />
a onde o mar nos leve.<br />
e habemos de volver?<br />
pois, non sabemos e ti estarás comigo?<br />
ata o último verso.<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
###</div>
<br />
para el océano<br />
tú eras solo un niño de sandalias rojas<br />
que la arena enterraba, <br />
un brazo fuertemente asido de mi falda morada<br />
tengo miedo de los bichos, mami, de los bichitos del mar<br />
y con fuerza de gigante te cogías de la tela.<br />
solo así dejabas que el mar te lamiese<br />
sin avanzar, las piernas,<br />
parados tú y yo, frente a la linea por la que la tarde se escapa.<br />
mojándose el ribete de la falda con las puntas del mar<br />
tú … te acuerdas de eso?<br />
eras solo un niño<br />
al abrigo del monte de mallou<br />
los dos éramos pequeñitos, como los bígaros, en el arenal tumbado<br />
un dedo de brisa recorriendo nuestras espaldas<br />
peinando las clavelinas de mar en el lomo de la playa <br />
y esas otras plantas, mami, esas que son como rabitos de conejo <br />
son, si. son.<br />
y cuando se mueven así es porque los conejos están contentos <br />
están, si, están.<br />
lo recuerdas? yo escribía frente al mar<br />
estás aquí en este poema, ves?<br />
y mamá también y el mar<br />
y los bichitos del mar? <br />
también, y los rabitos de conejo<br />
todos aquí, dentro de este poema, en esta botella, <br />
construyendo un recuerdo de este día<br />
la echas al mar, mi amor? <br />
<br />
pero callabas, agarrado a la falda que la brisa preñaba. <br />
y a dónde iremos?<br />
a dónde el mar nos lleve<br />
y vamos a volver? <br />
pues, no lo sabemos<br />
y tú estarás conmigo? <br />
hasta el último verso.<br />
<br />
<br />
A imaxe son os rabiños de coello, <i>Lagurus ovatus,</i> e é de Hervé BRY, que ten este <a href="https://www.flickr.com/photos/92092909@N00/3598368519" target="_blank">sitio</a> con imaxes tan bonitas.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-67746408992869305172018-06-06T11:23:00.002+02:002018-06-06T11:23:43.410+02:00Paxaros e maceiras / Pájaros y manzanos<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZgmM2Y1eh-p7TKvyDj0V2DMPVWo2ZeP4RloNY8paRLluHKkEHfetHr0SvGhFtMtSy7-RUk0LNvGKrsawrI4XcTpE9nMMCr2PrN1EyPlZnUwdkfZ0-yF8E33hNQe28LmAq3I6y/s1600/521808892_kindlephoto-4118473.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="624" data-original-width="1024" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZgmM2Y1eh-p7TKvyDj0V2DMPVWo2ZeP4RloNY8paRLluHKkEHfetHr0SvGhFtMtSy7-RUk0LNvGKrsawrI4XcTpE9nMMCr2PrN1EyPlZnUwdkfZ0-yF8E33hNQe28LmAq3I6y/s320/521808892_kindlephoto-4118473.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Aquí vos queda Paxaros e Maceiras, coa súa correspondente tradución ao castelán, feita por min mesma. É un poema publicado no libro Amantes (ed. Caldeirón, 2011). Con el adoitamos comezar os recitais Aldaolado, cunha versión de Suzane que canta e toca Lucía.<br />
<br />
<br />
PAXAROS E MACEIRAS<br />
<br />
da mesma maneira en que os paxaros<br />
seducen as maceiras<br />
é dicir, esforzándose en acrobacias<br />
insinuando as caricias que saben facer<br />
coa punta das ás, despregándoas moito<br />
<br />
e da mesma maneira en que as maceiras<br />
cortexan os paxaros, é dicir, tremendo levemente<br />
cobizando a estrema das follas<br />
milésimas do roce dos animais en voo,<br />
ofrecéndolles, en brazos acolledores, apouso<br />
<br />
desa maneira, é dicir, bicando a froita<br />
apenas co peteiro<br />
sen descolgala tan sequera dos beizos da árbore<br />
só tomando o bocado xusto, o máis gorentoso<br />
pois dese modo, nos amamos.<br />
<br />
desa maneira en que se manteñen firmes as maceiras<br />
botando raíces na intención,<br />
esa en que os paxaros<br />
beliscan a froita<br />
pero non chegan nunca a comela por completo.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
###</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
AVES Y MANZANOS<br />
<br />
de la misma manera en que las aves<br />
seducen a los manzanos<br />
es decir, esforzándose en acrobacias<br />
insinuando las caricias que saben hacer<br />
con la punta de las alas, desplegándolas mucho<br />
<br />
y de la misma manera en que los manzanos<br />
cortejan a las aves, es decir, temblando levemente<br />
codiciando el linde de las hojas<br />
milésimas del roce de los animales en vuelo<br />
ofreciéndoles, en brazos acogedores, reposo<br />
<br />
de esa manera, es decir, besando la fruta<br />
apenas con el pico<br />
sin llegar a descolgarla siquiera de los labios del árbol<br />
tomando solo el bocado justo, el más sabroso<br />
pues de ese modo, nos amamos.<br />
<br />
de esa manera en que se mantienen firmes los manzanos<br />
echando raíces en la intención<br />
esa en que las aves<br />
pellizcan la fruta<br />
pero no llegan nunca a comérsela por completo.<br />
<br />
<br />
A imaxe é un recorte sacado de <a href="https://www.istockphoto.com/mx/portfolio/nycyanestling?mediatype=illustration&sort=best" target="_blank">aquí</a>.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-89224688379999743442018-05-26T13:14:00.000+02:002018-05-26T13:30:47.299+02:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6IHoM9xS0YqGvW2gKxRYRn5QuS8yaHt3NuztmUYOaCwkHRK7yILYKOAj33jawLTirtoc36yVDEO9MZ5YblDN2-ikMe-R5lZ3NArMnWtBrzUsHNo2PFyGKx7EtwqWWxJYVK9m2/s1600/IMG_20180526_131132.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1259" data-original-width="914" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6IHoM9xS0YqGvW2gKxRYRn5QuS8yaHt3NuztmUYOaCwkHRK7yILYKOAj33jawLTirtoc36yVDEO9MZ5YblDN2-ikMe-R5lZ3NArMnWtBrzUsHNo2PFyGKx7EtwqWWxJYVK9m2/s320/IMG_20180526_131132.jpg" width="232" /></a></div>
Non é cousa de broma, custoume de carallo acordame de como se entraba no blog. Xa non digo facerme co deseño case dez anos despois... o caso é que volvín. Non vos emocionedes aínda. Volvín porque precisaba un lugar para subir uns textos que quería compartir con toda a xente boa que se achegou a ver Aldaolado na Feira do Libro de Bos Aires. Dinlle voltas durante días ata que me acordei de que tiña esta casiña, atlántica e dehabitada, que ben podía valer para este labor. Esta casiña na que fun feliz, tiven horas e horas de soidade, de lectura, de música, de pitillos e teclas.
Ben, sacudamos a nostalxia, que é como o ácaro da memoria.
Ao que viñemos. Aquí vos quedan, queridas e amorosas amigas arxentinas (e todas aquelas persoas que queirades lelos) os poemas prometidos. Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-60928311489560557362009-06-09T08:20:00.003+02:002009-06-09T08:38:27.938+02:00mudanza<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://ana-martins.com/wp-content/uploads/2009/05/mala-mudanca.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 480px; height: 360px;" src="http://ana-martins.com/wp-content/uploads/2009/05/mala-mudanca.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><div><br /></div><div><br /></div>eu xa escribín dabondo sobre os sentimentos encontrados que me provocan <a href="http://www.andelvirtual.com/tev/catalogo/ver.php?ref=84-8302-696-1&tipo=0">as mudanzas</a>, e esta non ía ser menos. pero o que ten que ser, pois é. <div>así que agora atendemos <a href="http://casatlantica.blogaliza.org/">aquí</a>.</div><div><br /></div><div>;)</div><div><br /></div><div> a casatlantica múdase á blogaliza.</div><div><br /></div><div><br /></div>Unknownnoreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-66988462676176411472009-05-25T09:29:00.004+02:002009-05-25T09:36:06.579+02:00semana da poesía de barcelona<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpbeHY_mbz9uT2jlbr45g4EE-Cbh58xsoaZguPQgHwzG4Mj2vGM3-LkQzQkqr7pLG1r1Vo06AV9NxHfCBo6L5NNyPd8Fb4KL-_mLohwVcouEX_S4v12-cOWXPRXdb_MY8d8dfw/s1600-h/f0.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 226px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpbeHY_mbz9uT2jlbr45g4EE-Cbh58xsoaZguPQgHwzG4Mj2vGM3-LkQzQkqr7pLG1r1Vo06AV9NxHfCBo6L5NNyPd8Fb4KL-_mLohwVcouEX_S4v12-cOWXPRXdb_MY8d8dfw/s320/f0.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5339661684995254546" /></a><br /><br /><a href="http://www.anosaterra.org/nova/varias-poetas-galegas-na-semana-da-poesia-en-barcelona-.html">alá imos!</a> será tamén a primeira viaxe en avión do noso be! uis....que nervios....<div>queredes algo de alá?<br /><div>;)</div></div>Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-76428776622729745572009-05-21T09:39:00.003+02:002009-05-21T09:43:52.854+02:00fandios...teño un fan!!! que me fai covers!!! síntome coma unha estrela do rocanrrol :) <div>adri, molas un montón.</div><div><br /></div><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/QhmnFXm0v90&hl=es&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/QhmnFXm0v90&hl=es&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-14485381809417368702009-05-19T16:39:00.005+02:002009-05-19T17:30:22.737+02:00alerxía á poesíaa razón do post anterior fixen tres descubrimentos reveladores: <div><br /></div><div>un: hai en lugo -igual xa hai moito, pero eu non o sabía- un colectivo de xentes coa poesía como desexo compartido e iso é, cando menos, motivo de ledicia para min pois xa pensaba que o dos colectivos poéticos acabara os seus días. por muitos anos, xa que logo.</div><div><br /></div><div>dous: non só o hai, senón que ademais fixeron unha fermosa acción consistente en regalar poesía aos transeúntes deixando varias notiñas de papel pegadas pola cidade adiante con versos e frases de poetas de tódolos tempos.</div><div><br /></div><div>tres: o concello de lugo, vese que é máis de prosa ca de poesía. mágoa. creo sinceramente que se no abrir do luns eu mesma atopase un anaquiño de benedetti colgado da farola contra a que bato o coche tódalas mañás non iría así, sen máis, monotonamente, ao curro.</div><div><br /></div><div>iría intrigada. intrigada polo anaquiño de papel. intrigada por benedetti. iría diferente a como vou acotío.</div><div><br /></div><div>preguntándome polo impacto que a poesía ten no medio dun acto completamente cotiá.</div><div><br /></div><div>en que se mide iso? newtons? faradios? simples metros?</div><div>;)</div><div><br /></div><div><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Times;">Hoy me hicieron un test/ el decisivo </span><br /></div><div><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Times;"><p><span style="font-size:100%;">tengo alergia a la nuez al humo al polvo <br />a la estremecedora belleza de la iguana <br />y al concierto de piano de rachmáninof <br />a las bruscas galernas de noviembre <br />y al importuno celo de los oportunistas <br />a la oculta violencia de los conciliadores <br />al papamóvil y a las pompas fúnebres</span></p><p><span style="font-size:100%;">hoy me hicieron el test/ todo está claro <br />tengo alergia a la soja al ácaro y al moho <br />a risas y sonrisas de hienas y giocondas <br />a la mano que esconde napoleón bonaparte <br />a la otan el usis el kgb y la cia <br />y al inútil paraguas contra el viento <br />al débil sindicato de los zánganos <br />y al matriarcado de la abeja reina</span></p><p><span style="font-size:100%;">hoy me hicieron el tes/ al fin me entero <br />tengo alergia al coñac/ al tomate/ al tanino <br />a los monos en jaulas/ al doblaje en el cine <br />a la picana eléctrica/ a la hora del ángelus <br />y hasta a los presidentes con pulcro bisoñé <br />al opus dei y a los posmodernistas <br />a los gaudeamus y a las cuchipandas <br />y/ no faltaba más/ a los tests sobre alergias. <br /> </span></p><p>benedetti para a <a href="http://bolboretacurda.blogspot.com/">bolboreta curda.</a></p></span></div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-76140823437157337472009-05-16T00:11:00.006+02:002009-05-16T00:54:29.861+02:00re-postar un minuto<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyk4WerRar2224BP1KYSFBX5zDrpIEvMATtaqQCF_pXFhNJMigf62tTc3euKOPA8zKZCNoZTzK3dwPkNrpSWzYuMDioMmQEAcSCC3ZS6V2_wCwRnURU3aeG1n6lQAXgxWqpSX9/s1600-h/unmin.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 118px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyk4WerRar2224BP1KYSFBX5zDrpIEvMATtaqQCF_pXFhNJMigf62tTc3euKOPA8zKZCNoZTzK3dwPkNrpSWzYuMDioMmQEAcSCC3ZS6V2_wCwRnURU3aeG1n6lQAXgxWqpSX9/s320/unmin.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5336186021233362818" border="0" /></a><br />esta tarde mig, be e unha servidora concedémoslle<a href="http://www.lavozdegalicia.com/pontevedra/2009/05/15/0003_7718197.htm"> un minuto de poesía</a> á cidade de pontevedra. acompañamos á xente pola rúa, no súper, nas terrazas...<br />eu linlle un poema a dous mormóns. fliparon. era a primeira vez que alguén os paraba pola rúa para darlles a chapa.<br />foron dos que mellor responderon.<br /><br />confesaronme que non entenderan nada do galego.<br /><br />igual fui por iso.<br /><br /><br />muitísimas grazas aos <a href="http://www.pontevedracultura.com/concellaria/nova.php?id_nova=108&lg=gal">organizadores</a> pola oportunidade. para nós fui precioso ;)<br /><br /><br />mañá sábado, véspera de letras, toca ler en ourense, plena rúa.Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-38867509396508277032009-04-17T09:08:00.004+02:002009-04-17T09:14:11.449+02:00convite<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc6M3N-HauOX3nVkuLay3SAEFC0zmY7wYAPJ2TcW-TOKUt_T7Qjmoaf77u-q2wIpPmNPbH9B8e-2-qTYDZTDLmqAtXeeylsCDLzODcy8pP7yJXLzigKKenWBErPxT2fP2CUmJe/s1600-h/securedownload.jpeg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 160px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc6M3N-HauOX3nVkuLay3SAEFC0zmY7wYAPJ2TcW-TOKUt_T7Qjmoaf77u-q2wIpPmNPbH9B8e-2-qTYDZTDLmqAtXeeylsCDLzODcy8pP7yJXLzigKKenWBErPxT2fP2CUmJe/s320/securedownload.jpeg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5325554497837188610" /></a><br /><br /><br /><div>este sábado estaremos na tremenda casa que as palabras teñen alá enfronte de samil, recitando nove co pequeno be e compartindo espazo con <a href="http://www.alg-a.org/">nela e sr.pause. </a>todo un pracer para nós.</div><div><br /></div><div>e para vós, se vindes</div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-53575572530473284082009-04-14T10:37:00.001+02:002009-04-14T10:46:40.171+02:00trintaaaa!!!!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://meganwegan.files.wordpress.com/2009/01/573703_birthday_candles1.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 294px;" src="http://meganwegan.files.wordpress.com/2009/01/573703_birthday_candles1.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><div><br /></div><div><br /></div><div>ai dios</div><div>pero feliz</div><div>:D<br /></div><div><div><br /></div></div>Unknownnoreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-29297243570247315912009-04-07T11:11:00.008+02:002009-04-07T12:11:57.986+02:00mdm poetic tour09<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB55Vdn1BRnJTvRjQGn2dSdeOmmXPDYpzy2vcuk_HQXbQwOUVPSluPQB0W8l0xN5mD6M8iqCXwjPpBlMWh2qPpLM1mWYw8QO0caaAe_oZ8ZmNrxJiLv4IDIFNfgC6Hm-n2uTgr/s1600-h/ll4.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 266px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB55Vdn1BRnJTvRjQGn2dSdeOmmXPDYpzy2vcuk_HQXbQwOUVPSluPQB0W8l0xN5mD6M8iqCXwjPpBlMWh2qPpLM1mWYw8QO0caaAe_oZ8ZmNrxJiLv4IDIFNfgC6Hm-n2uTgr/s400/ll4.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5321875031468634018" /></a>exactamente aquí: en tremendo e incomparable marco, onde recitaron aldao+lado hai uns días para conmemorar o <a href="http://www.anosaterra.org/nova/revivimos-o-banquete-de-conxo-.html">banquete de conxo</a>. e malia que non houbo cuchipanda de verdade, <a href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Olalla_Cociña">si</a> que houbo <a href="http://images.google.com/imgres?imgurl=http://www.compostelacultura.org/imxd/noticias/imx/1209029634premio_grande.jpg&imgrefurl=http://www.compostelacultura.org/concellaria/nova.php%3Fid_nova%3D413%26lg%3Dgal&usg=__d_6_xoBk1cgKKTpWTy0kW8K2PX8=&h=300&w=300&sz=53&hl=gl&start=1&sig2=n9a7jzB911rYu0qe5mjTLA&um=1&tbnid=q9jV_Eg8UkdlXM:&tbnh=116&tbnw=116&prev=/images%3Fq%3Dalba%2Bcid%26hl%3Dgl%26client%3Dsafari%26rls%3Des-es%26sa%3DN%26um%3D1&ei=dSXbSfyXIJi6jAfm_sCzCA">moitas</a> p<a href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Enma_Pedreira">oetas</a>, un <a href="http://mirarparaestelado.blogspot.com/">poeta</a> -benaventurado el entre todas as mulleres- e un público encantador que aplaudía arreo todo o que pasaba naquel recuncho privilexiado do sanatorio de conxo. na capital mundial da movida mental (e cito a alguén aínda que agora non sei a quen) atopámonos con colegas e <a href="http://ocartafoldesilencios.blogspot.com/">amigos</a> aos que tiñamos muitas ganas de ver. o pequeno be tamén veu. atendeu muito, non chorou nada, portouse tan ben que ao día seguinte levámolo á <a href="http://casatlantica.blogspot.com/2009/03/presentando-nove-na-coruna.html">titiritada coruñesa </a>da que, por certo, tamén temos fotos. <div>e para mostra...</div><div><br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiBw-HmzWqD6p6EI8b4XNZZ9zW_s65KS2S6Q2w3kGtWj0gJWoZpFBGHfzH77_P2sU2Kxh26HhqrMXH6yQsuqGguPZFb4V01fkjVk_IJPTfEycWOMwaWYXtZLKnOqwBwLthfXRq/s1600-h/DSC06257-2-1.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiBw-HmzWqD6p6EI8b4XNZZ9zW_s65KS2S6Q2w3kGtWj0gJWoZpFBGHfzH77_P2sU2Kxh26HhqrMXH6yQsuqGguPZFb4V01fkjVk_IJPTfEycWOMwaWYXtZLKnOqwBwLthfXRq/s320/DSC06257-2-1.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5321886668996060802" /></a><br />que ben o pasamos.<div>pois iso: que o tour xa comezou. a ver se nos vemos.<br />;)<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-56184839344564798162009-03-29T20:26:00.003+02:002009-03-29T20:41:25.319+02:00y luego (colectivo coruñés)a presentación do post anterior foi moi divertida; ler nove en terra atlántica, rodeada de amigos, en tarde de sábado ociosa aínda que fría, foi de verdade un pracer grande. agradecemos a colaboración do público que se animou a xogas ás películas con lu e os títulos e que que compuxeron un exquisito poema dadaísta que aquí queda.<br />de título, por ser máis coruñés, puxémoslle <span style="font-weight: bold;">y luego</span><br /><br />ah! se algún poeta contemporáneo atopa un seu verso entre os do poema pode reclamalo neste enderezo e devólveselle...<br /><br />trazar para sempre un círculo que descargamos<br />como quen bebe a última cervexa e unha avoa.<br />así che medrou no peito un tambor de buxo, meu amigo!<br />así mesmo e con idéntico motivo<br />morrín sen escuras pretensións.<br />(texto íntegro)<br />teu paniño encarnado,<br />esta espera tan longa...<br />ven dunha vez.<br />dende unha mesa de café chamo por vosoutras.<br />o noso patio tiña fentos<br />maís seguramente habería...<br />non lembro.<br />quen eres -preguntaranche-quen eres?<br />dende onde as miñas verbas che magoan.<br />o lume é o destino polo que ninguén daba xa un peso.<br />de memoria: que se mesturase o noso sangue coa luz do día.Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-24958842617794452452009-03-25T09:03:00.002+01:002009-03-25T09:10:37.995+01:00presentando nove na coruña...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUNIQ4rP5UbL187n_opKbM0e7OTScXjl7yIGhNxboZdsf9P8WZJYqVN2KSscIjDqE0DvzHjy2HQ_8fQ5nfHQvBHsufTwIXmKx-v5PjoHEoWvTmqdMbOoyYh_kPVQH5ggSwT_eJ/s1600-h/cartazac.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 334px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUNIQ4rP5UbL187n_opKbM0e7OTScXjl7yIGhNxboZdsf9P8WZJYqVN2KSscIjDqE0DvzHjy2HQ_8fQ5nfHQvBHsufTwIXmKx-v5PjoHEoWvTmqdMbOoyYh_kPVQH5ggSwT_eJ/s400/cartazac.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5317034354744490098" border="0" /></a><br />estades todos convidados!Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-82574752789795508722009-03-20T08:47:00.001+01:002009-03-20T08:49:16.986+01:00galician pysco<div style="text-align: justify;">Imaxinen por un intre que Castelao volve entre nós. Polo ao día do ocorrido nos últimos 50 anos. O tipo vese contento. Entón pregunta como lle vai á súa lingua nai e, con certa reticencia, acabas contándolle o de Galicia Bilingüe. Imaxinen isto e déanlle a Castelao un licor café para pasar o trago, que lle ha facer falta. Para explicarllo mellor poslle un vídeo de seioque.com (Sei o que nos figestes...).A imaxe é a seguinte: en plena manifestación a prol do bilingüismo aparece un tipo berrando na Galiza, en galego! e seis ou sete policías nacionais batendo nel. Castelao, alucinado, observa como detrás deles hai centos de persoas véndoo todo. Hai quen berra dale, dale! Todos aplauden. Castelao pregunta quen é esa xente toda? Son persoas que defenden a liberdade de escoller calquera das dúas linguas oficiais no territorio galego, dislle. Ti non queres enganar a Castelao pero habería que lle dicir que en realidade defenden a libre escolla do castelán, pero mira, está recén encarnado, imos aforrarlle o desgusto. Daquela o rianxeiro, que xa está pensando que maldita a hora na que saíu da caixa, atópase cunha charanga de músicos disfrazados de folclóricas con lunares. Non cabe dúbida, son dos que no hipotético país bilingüe escollen o galego. Van tocando o himno español... si, é a santa retranca. Iso a Castelao faino sorrir porque admira a habilidade dos seus compatriotas para armarse con humor no canto de balas. De súpeto a charanga atopa aos nacionais de antes, que os tratan coma delincuentes, moi distinto a como tratan aos que defenden as liberdades citadas. A esta altura Castelao xa está máis que confuso. Bilingüismo, pouco e liberdade menos. Máis adiante está Luz Fandiño, protestando pola brutalidade policial e apelando á memoria histórica. O auditorio de Luz son los del gallego e uns policías nacionais. Luz é unha resistente. Castelao pregúntache onde están a tal hora os políticos e candidatos que predican en galego. Considera que teñen unha débeda con esta muller. Mal lle explicas que nos tempos que corren o discurso en galego non sempre ten detrás un compromiso co país, nin sequera coa cultura. Castelao flipa. Mírate moi serio: entón... o tolo son eu?<br /><br />(texto escrito para a obertura da revista tempos de marzo)<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-5616020151505012782009-03-04T11:41:00.003+01:002009-03-04T12:11:35.789+01:00a miña lingua, os meus dereitos<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.adn.es/clipping/ADNIMA20081107_3760/4.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 400px;" src="http://www.adn.es/clipping/ADNIMA20081107_3760/4.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: justify;">pois eu reclamo o meu dereito a que a miña lingua sexa a lingua da escola do meu fillo, porque el e eu queremos falala, aprendela e empregala en todos os ámbitos da nosa vida. de paso, reclamo o meu dereito a que sexa a lingua na que o meu médico me diagnostique, a lingua na que os policías me poñan as multas e na que me defendan os xuíces e me casen os alcaldes, que sexa a lingua na que me falen as telefonistas, secretarios, subsecretarios, directores xerais, subdirectores, administrativos de diverso tipo, porteiros e todos os funcionarios que me fan facer colas longuísimas. reclamo o meu dereito a que a miña lingua estea na radio, na tele,no cine e no teatro, nos libros, nos carteis e anuncios que se pagan cos meus cartos, que sexa a lingua na que me cobran a auga e o lixo, na que me embargan o coche, na que me notifican un certificado. e, en fin, reclamo o meu dereito de galega a que a lingua do meu país teña, na realidade, os dereitos dos que o castelán goza pola península adiante.<br />que carallo.<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-59114247907888127192009-03-02T00:02:00.003+01:002009-03-02T00:22:58.173+01:00re-cargandose galiciaa esta altura da noite xa todos saberán que, efectivamente, chegou o momento de que eses señores de azul sigan cargándose o país. manda carallo...<br /><br />dá medo.<br /><br />boa noite señores. vou ler poesía, remedio de todos os males.Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-21771402671439018032009-02-26T11:09:00.001+01:002009-02-26T11:38:11.490+01:00de onde veñen (realmente) os rapaces?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.spanish.xinhuanet.com/spanish/2004-06/04/xin_90db7f41f60249afbceccb92f3f06f26.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 294px; height: 346px;" src="http://www.spanish.xinhuanet.com/spanish/2004-06/04/xin_90db7f41f60249afbceccb92f3f06f26.jpg" border="0" alt="" /></a><br />Atopáronse por casualidade, había tanto que non se vían! E na sección de galego daquela horrible librería do centro comercial foron dar un co outro, mira ti, vivindo na mesma cidade e sen sabelo! Así que feliz ano, feliz, e dous bicos,claro que si, e que, como che tratou a vida nestes anos?, pois xa ves, e que sorpresa si,si...pois... que fas por aquí?<br />E el que estaba coa filla pequena facendo tempo mentres a muller miraba zapatos, e ela que devolvía un best seller que lle trouxeran os reis. E si, aquel pequerrecho que durmía no carriño era fillo dela, chamábase be, e tiña exactamente un mes.<br /><br />E ti como te chamas? Preguntoulle ela á nena de ollos rasgados que os observaba silenciosa ao tempo que se aferraba á man do pai. Laura, dixo a nena mui baixiño, parapetándose detrás do home. E entón el explícalle que aquela muller é unha amiga de hai muito tempo e que como ela é unha nena grande, que xa ten tres anos, debe portarse educadamente e falarlle alto e claro e sen agocharse.<br /><br />Chámome laura, volveu repetir a nena. E teño tres anos así, dicía ensinando tres dedos ergueitos da man esquerda. E veño con papá mercar un libro que fale de avións. E lo gústánche os avións? Preguntoulle ela, gústanche? E laura di que si coa cabeza e a vista baixa, e sen mediar palabra algunha vírase cara seu pai e estira os brazos cara o ceo, pedíndolle con ese pequeno xesto que el comprende, que a colla.<br /><br />E os dous vellos amigos póñense a falar entre eles, deixando que laura e be se miren con curiosidade, laura dende o regazo do pai e o pequeno be dende a cestiña do carro. E como o home pregunta, ela faille un resumo rápido do embarazo, que foi tan bo, que se lle puxo un barrigón enorme que nunca se imaxinaría e que tiveron que saír correndo do teatro para o hospital o día do parto. E cando ela vai preguntar, para saber tamén da vida del, a nena adiántase e abrazando a seu pai, coa súa cabeciña pegada á meixela del, inquire papi, entón este bebé vén dentro da barriga desta señora? Si, dille o home, tíñao aí dentro. E como é que lle cabía aí? Porque daquela era unha barriga grande, grande e o neno era pequeniño, pequeniño... Pero laura non parece mui convencida e volve mirar ao pequeno e despois á nai con expresión de desconfianza. Non o cres laura? Pois ti tamén viñeches de dentro dunha barriga, razoa ela coa nena, e tamén eras pequeniña pequeniña coma un garbanciño e cabías alí dentro.<br />Laura pénsao un pouco antes de contestar con firme convicción a aquela señora:<br />Non é tal, eu non vin da barriga de ningunha señora, que vin dentro da barriga dun avión e papá e mamá recolléronme no aeroporto... verdade papá?<br />Claro que si, díxolle o home, e viñas dun país moi moi distante, onde as amendoeiras se enchen de flor cando chega a primavera.Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-27731787822952450292009-02-14T17:32:00.002+01:002009-02-14T17:43:09.961+01:00a escollaaquí vos queda o relato que aparece hoxe no xornal de galicia con motivo do inicio da campaña. ou sexa que debe ser un relato electoral ou un relato de campaña ;) agardo que vos guste. <br /><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Dáme igual</span><br /><span style="font-style: italic;">Iso non vale, tes que escoller un.</span><br /><span style="font-style: italic;">Pero é que me dá igual! Tanto che me ten un coma outro!</span><br /><span style="font-style: italic;">Pois se tanto che ten escolle un calquera, pero escolle un!</span><br /><span style="font-style: italic;">Pero é que non sei cal escoller! Mellor dáme ti o que queiras e xa acabamos...</span><br /><span style="font-style: italic;">Boh! A ti non hai quen te entenda, Samuel.</span> -Óscar comezaba a perder a paciencia. Aínda así, mantiña estirada a man na que sostiña dous cartóns con candanseu futbolista retratado e agardaba a que o seu amigo tomase un. Pero a Samuel tanto lle tiña. Non é que non quixese ningún dos dous xogadores, é só que tanto lle daba cal lle tocase. Os cromos apostáranos nunha pachanga e fora Samuel quen gañara o dereito de escoller un dos de Óscar, pero o caso é que non escollía nada. Óscar non o entendía. A el non lle cabía dúbida ningunha; Estévez era mil veces mellor ca Roca... mimá, non había color! E por iso a actitude de Samuel lle resultaba incomprensible. Tanto me dá, de verdade, volvía repetir o seu amigo. E sobra dicir que Estévez era máis difícil de conseguir, porque, non nos enganemos, ninguén o quería cambiar por nada do mundo, nin que lle ofreceras dous ou tres por el. O que o conseguía gardábao coma o trigo da semente. E Óscar tiña a certeza de que Samuel debía saber isto, era imposible que non o soubese porque non se falaba doutra cousa no recreo...por deus, se Estévez fora pichichi dous anos seguidos!E no fondo Óscar non tiña ningunha gana de desfacerse dese cromo, e agardaba que Samuel escollese o de Roca, que, sinceramente, era un paquete de moito coidado, un xogador que estivera de moda uns anos atrás a conta duns anuncios de tenis pero que a ninguén lle interesaba xa. Ata seu pai, incondicional do equipo no que o deportista era titular, dicía que Roca só era bo para ir buscar a morte, porque seguro que se perdía no camiño de volta. Así que Óscar supoñía que debía darlle o de Estévez, porque ao fin e ao cabo eles dous eran amigos de toda a vida e curmáns, que se criaran xuntos, metido un na casa do outro, sen que nunca importase que el fose case un ano máis vello ca Samuel... e por iso pensaba que debía darlle o de Estevez, pois o contrario sería... sería como enganalo. <span style="font-style: italic;">Queres o de Estevez?</span> E Samuel veña a porfiar Dáme igual, dáme igual... Que traballo lle custaba escoller? Se lle dixera <span style="font-style: italic;">si, quéroo, quero ese</span>, pois el daríallo sen pensalo, porque lle quería ben, porque eran coma unlla e carne, era o irmán que el tiña. Pero a súa indiferenza poñíao nunha situación difícil porque Estevez era un cromo dos bos, Na escola mesmo había quen dicía que dese se facían menos exemplares ca dos outros. E ata seu pai, que nin sequera era dese equipo, dicía que Estévez era moi mítico, un xogador dos de verdade, un animal!<br />Despois duns minutos Óscar ergueu a vista e mirou aos ollos ao compañeiro.<br /><span style="font-style: italic;">Toma este. É o mellor, sabes? É un xogador de categoría, unha máquina. </span><br />Samuel colleuno cun sorriso e os dous rapaces quedaron na rúa un anaco, sen dicírense nada, mirando cadanseu cromo coa vista fixa. O sol deslizábase sobre a parede na que se recostaban, deformando as súas siluetas. Sobre as súas cabezas os candidatos á presidencia prometían un futuro mellor para o país.<span style="font-style: italic;"> Vota por ti</span>, leu Samuel antes de marchar con Roca na man. O home que pegaba os carteis da oposición mirounos brevemente e continuou coa súa labor. A noite xa caera.Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-44024249739530628042009-02-06T12:41:00.003+01:002009-02-06T13:17:12.245+01:00amigos e poetas residentes en...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://farm4.static.flickr.com/3389/3250921582_f395d526c9.jpg?v=0"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 353px; height: 500px;" src="http://farm4.static.flickr.com/3389/3250921582_f395d526c9.jpg?v=0" alt="" border="0" /></a><br /><br />igor lugrís e eduardo estevez convídannos esta mesma tarde á inauguración da exposición conxunta que permanecerá ata o 28 de febreiro na galería sargadelos de ferrol. igor leva os seus poemas+collages <a href="http://www.flickr.com/photos/paraverler/3111123950/in/photostream/">poesía para ler/poesía para ver</a>, mentres que eduardo presenta ao mundo as fotografías do seu proxecto os veos da paisaxe. non sei se haberá pinchiños, o cal era de rigor, pero haberá dous poetas caralludos e inquedos deses que sempre lle andan dando á cabeza. así que a cousa promete. vaian aló, se poden, e envíenlles os meus parabéns.<br /><br />non, lamentablemmente tampouco iremos á homenaxe a ferrín -dios...agardo que a providencia saiba perdonarme ese delito.- é que mallou comeza a estrañar ao pequeno de mallou.Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-56619031459442530282009-01-30T09:30:00.003+01:002009-01-30T09:40:20.388+01:00mamásaiban desculpar estas longas semanas de ausencia, días frenéticos, emocionados e con muita falta de sono nos que nos concentramos en afacernos á nosa vida co pequeno de mallou. saiban tamén que finalmente naceu puntual (o día dez de decembro, tal e como anunciara a xinecoloxía) e con traballo. e que é o neno máis lindo do mundo ;) ademasi de un tragón regordete e moi boíño.<br />e que tal vez xa estamos preparados para volver escribir de cando en vez neste caderniño dixital que tanta compaña nos fai...<br />agardo que sigan aí, dese outro lado da pantalla.<br />agora voume concentrar en velo durmir empaquetado nas súas mantas peludiñas... que pracer tan grande debe ser ese!<br /><br />;)Unknownnoreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-404847672862939672008-12-03T12:50:00.002+01:002008-12-03T12:58:07.592+01:00ubi sunt?non estamos aquí porque andamos por <a href="http://www.finisterrae.com/concello/cee.htm">estas terras </a>esperando a que a vida nos chame a<a href="http://virxedaxunqueira.sergas.es/"> este sitio</a>.<br />mui mui mui nerviosos!!! e facendo a última ronda de apostas. se queren poden participar. a data oficial é o d10 (dez de decembro), pero hai opinións para todos os gustos...<br /><br />informarémolos.<br />entrementres, apertas!Unknownnoreply@blogger.com43tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-31582155786617317532008-11-22T11:58:00.004+01:002008-11-22T12:27:14.735+01:00correrías poéticas play!<div style="text-align: justify;">tal vez sexa porque o día está gris, outonal e silencioso nesta cidade do sur, ou tal vez sexa simplemente que me desvelei ás oito da mañá e non tiña que facer, pero a parte lado de aldao+lado estraña máis ca nunca ir por aí ler e divertirse coa parte aldao. así que estivo facendo revisionado de clásicos e atopouse co segundo capítulo dunha serie de videos que nalgún tempo demos en chamar <span style="font-style: italic;">correrías poéticas</span> e que recollen exactamente iso que o seu nome di.<br />na súa maioría, son videos gravados cunha cámara de fotos -que ninguén se faga ilusións de grandes filmes- pero ilustran momentos deses que, mentres suceden, semellan gloriosos e históricos malia que despois a historia ten cousas máis importantes que arquivar.<br />este que aquí queda era ademais unha débeda que tiña coas xentes da asociación <a href="http://asaltovimianzo.wordpress.com/category/o-traballo/">axvalso</a><a href="http://asaltovimianzo.wordpress.com/category/o-traballo/"> </a>de vimianzo, porque hai séculos que lles dixen que o subiría á rede e, mira ti, fixo falta unha noite de insomnio...<br /><br />aí estamos, en abril do 2007 na vila de corme. música de <a href="http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendid=169732062">igmig</a> e outros espontáneos no bar lao e poesía para a tarde do domingo na lonxa. entre os poetas david creus, estevo creus, <a href="http://susobahamonde.blogspot.com/">suso bahamonde</a>, o convidado alemán chris werthman e unhas servidoras.<br /><br />e estreando sitio en vimeo ;) xa lles contarei que tal nos vai por alí.<br /><br /><br /></div><object height="300" width="400"><param name="allowfullscreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="movie" value="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=2313166&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=ffffff&fullscreen=1"><embed src="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=2313166&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=ffffff&fullscreen=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" height="300" width="400"></embed></object><br /><a href="http://vimeo.com/2313166">correrías poéticas aldao+lado. xarabal do roncudo 07</a> from <a href="http://vimeo.com/user473720">mariademallou</a> on <a href="http://vimeo.com/">Vimeo</a>.Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-10770859.post-39224585449648155142008-11-17T11:13:00.003+01:002008-11-17T11:25:50.404+01:00outro capítulo no podmallou<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM5ZX_Ff5dyOkDPYhwr7rDqPsGcjWBt-eDh57EDfNHT0dMCVNiT6ItDsVPGtF4KvlWnk2bdPxuDLKIr5XciFj-i62ske4DjRzdQNikIU7iV6KlCgLXHt-WPurhfqESl9o0GoRA/s1600-h/cuquibe2.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 250px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM5ZX_Ff5dyOkDPYhwr7rDqPsGcjWBt-eDh57EDfNHT0dMCVNiT6ItDsVPGtF4KvlWnk2bdPxuDLKIr5XciFj-i62ske4DjRzdQNikIU7iV6KlCgLXHt-WPurhfqESl9o0GoRA/s320/cuquibe2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5269570120524563650" border="0" /></a><br /><br />aí o está. xa poden escoitar a música e a voz do capítulo chamado homes e máquinas, terceiro da serie titulada (escolla a opción que máis lle guste):<br /><br />a. crónicas da barrigha (<a href="http://lua-neghra.blogspot.com/">lua neghra</a>)<br />b. extrabarrigha (<a href="http://susobahamonde.blogspot.com/">from hell</a>)<br />c. trapos partos repartos e apertas! (dorfun)<br />d. contos extrarrabeados <a href="http://olineo.blogspot.com/">(ex traño)</a><br />e. extrarradiacións (<a href="http://olineo.blogspot.com/">ex traño</a>)<br />f. arquivos barrighudos (<a href="http://olineo.blogspot.com/">ex traño</a>)<br />g. imprescindimbeis (<a href="http://olineo.blogspot.com/">ex traño</a>)<br />h. escritos a gritos (<a href="http://olineo.blogspot.com/">ex traño</a>)<br />i. conexión coa realidá (<a href="http://olineo.blogspot.com/">ex traño</a>)<br />k. barrighatlántica (<a href="http://ocadaverdoespello.blogspot.com/">xabier x xardón</a>)<br /><br />postpost: a imaxe é da pasada semana. cuqui e be xa se entenden de marabilla e á barrighiña quédalle xa mui pouco!!!Unknownnoreply@blogger.com9